27 september 2011 - Portland, Maine. "Wielki mały diesel" tym razem przerabia skład pociągu, z którym za parę chwil wyruszy w kolejny kurs z turystami. Lokomotywa zawdzięcza tą nazwę swoim wymiarom i masie. Ważąca 23 tony maszyna jest największym wyprodukowanym w USA dieslem na tor o rozstawie 2 stóp (610 mm).
Przy okazji tego zdjęcia pozwolę sobie na krótki opis historii tej interesującej konstrukcji. W 1949 roku na zlecenie Whitin Machine Works (wówczas jednego ze światowych potentatów wytwarzających maszyny dla przemysłu tekstylnego) zakłady General Electric w Schenectady wybudowały trzy sztuki lokomotyw spalinowych z przekładnią elektryczną, oznaczonych typem "23 Tonner". W 1967 roku zamknięto wspomniane zakłady, a wszystkie trzy lokomotywy znalazły jednak nowych właścicieli. Numer 1 (widoczna na zdjęciu) i 2 zostały zakupione przez Edaville Railroad (jedną z najstarszych kolei muzealnych w USA), zaś 3-ka znalazła zatrudnienie w przemyśle. Na początku lat 90'tych nowo utworzona kolej muzealna w Portland zakupiła od upadającej Edaville Railroad m.in. lokomotywę z numerem 1, która obecnie jest na niej podstawowym środkiem trakcyjnym. Co ciekawe kolej ta weszła w posiadanie również numeru 3-go. Jednak w trakcie transportu lokomotywa uległa wypadkowi - nie zmieściła się pod jednym z wiaduktów. Jej wrak wciąż znajduje się na terenie kolejki, służąc jako dawca części zamiennych dla jedynki. Lokomotywa z numerem 2 wciąż pracuje w Edaville RR.Portland, Maine. "Wielki mały diesel" tym razem przerabia skład pociągu, z którym za parę chwil wyruszy w kolejny kurs z turystami. Lokomotywa zawdzięcza tą nazwę swoim wymiarom i masie. Ważąca 23 tony maszyna jest największym wyprodukowanym w USA dieslem na tor o rozstawie 2 stóp (610 mm).
Przy okazji tego zdjęcia pozwolę sobie na krótki opis historii tej interesującej konstrukcji. W 1949 roku na zlecenie Whitin Machine Works (wówczas jednego ze światowych potentatów wytwarzających maszyny dla przemysłu tekstylnego) zakłady General Electric w Schenectady wybudowały trzy sztuki lokomotyw spalinowych z przekładnią elektryczną, oznaczonych typem "23 Tonner". W 1967 roku zamknięto wspomniane zakłady, a wszystkie trzy lokomotywy znalazły jednak nowych właścicieli. Numer 1 (widoczna na zdjęciu) i 2 zostały zakupione przez Edaville Railroad (jedną z najstarszych kolei muzealnych w USA), zaś 3-ka znalazła zatrudnienie w przemyśle. Na początku lat 90'tych nowo utworzona kolej muzealna w Portland zakupiła od upadającej Edaville Railroad m.in. lokomotywę z numerem 1, która obecnie jest na niej podstawowym środkiem trakcyjnym. Co ciekawe kolej ta weszła w posiadanie również numeru 3-go. Jednak w trakcie transportu lokomotywa uległa wypadkowi - nie zmieściła się pod jednym z wiaduktów. Jej wrak wciąż znajduje się na terenie kolejki, służąc jako dawca części zamiennych dla jedynki. Lokomotywa z numerem 2 wciąż pracuje w Edaville RR. Author: czarny
Comments: 2
27 september 2011 - Portland, Maine; końcowy przystanek Maine Narrow Gauge Railroad. Muzealna lokomotywa numer 1 dopchała trzy wagonowy skład z turystami na mijankę położoną przed nieczynnym mostem obrotowym nad Back Cove.
Kolejka eksploatuje obecnie 3-milowy fragment dawnej linii należącej do kolei Atlantic and St. Lawrence Railroad, która łączyła Portland z Montrealem. Połączenie to nie odbywało się oczywiście po wąskim torze (szerokości 2 stóp - 610 mm), który na wspomnianym odcinku przebiegał w splocie z torem normalnym, odgałęziając się od niego za mostem aby ciągnąć się dalej po dzikich ostępach stanu Maine. Przejazd istniejącym odcinkiem trwa około 40 minut w obie strony, a z pociągu można podziwiać malowniczą, pełną jachtów zatokę Casco, obwarowaną licznymi fortami i stylowymi latarniami morskimi.Portland, Maine; końcowy przystanek Maine Narrow Gauge Railroad. Muzealna lokomotywa numer 1 dopchała trzy wagonowy skład z turystami na mijankę położoną przed nieczynnym mostem obrotowym nad Back Cove.
Kolejka eksploatuje obecnie 3-milowy fragment dawnej linii należącej do kolei Atlantic and St. Lawrence Railroad, która łączyła Portland z Montrealem. Połączenie to nie odbywało się oczywiście po wąskim torze (szerokości 2 stóp - 610 mm), który na wspomnianym odcinku przebiegał w splocie z torem normalnym, odgałęziając się od niego za mostem aby ciągnąć się dalej po dzikich ostępach stanu Maine. Przejazd istniejącym odcinkiem trwa około 40 minut w obie strony, a z pociągu można podziwiać malowniczą, pełną jachtów zatokę Casco, obwarowaną licznymi fortami i stylowymi latarniami morskimi. Author: czarny
Comments: 1
27 september 2011 - Portland, Maine. Skład pociągu turystycznego przemierza dawne portowe tereny w drodze na przystanek początkowy, położony przy przystani promowej. Widoczny tuż nad ostatnim wagonem budynek z szyldem Portland Co. należał do zakładów metalurgicznych (o tej samej nazwie) zajmujących się m.in. budową lokomotyw oraz wyposażenia statków. W ocalałych budynkach (niewidocznych na zdjęciu) znajduje się obecnie siedziba Maine Narrow Gauge Railroad wraz z muzeum, w którym zgromadzono zbiory z kolei wąskotorowych istniejących w stanie Maine na przestrzeni lat 70' XIX wieku i 40' XX wieku.Portland, Maine. Skład pociągu turystycznego przemierza dawne portowe tereny w drodze na przystanek początkowy, położony przy przystani promowej. Widoczny tuż nad ostatnim wagonem budynek z szyldem Portland Co. należał do zakładów metalurgicznych (o tej samej nazwie) zajmujących się m.in. budową lokomotyw oraz wyposażenia statków. W ocalałych budynkach (niewidocznych na zdjęciu) znajduje się obecnie siedziba Maine Narrow Gauge Railroad wraz z muzeum, w którym zgromadzono zbiory z kolei wąskotorowych istniejących w stanie Maine na przestrzeni lat 70\' XIX wieku i 40\' XX wieku. Author: czarny