Not logged in | Log in
Found: 16,
RSS Channel 
0
0 Search Photos
Koniec parowozowni Wrocław (Towarowy) Wąsk.
9 august 2013 - Wrocław - Różanka, ul. Na Polance 22. Pod tym zdjęciem (zdjęcie porównawcze): http://rail.phototrans.eu/13,3297,0.html w jednym z komentarzy można przeczytać (pozwolę sobie zacytować): "(...) na docenienie tego możesz liczyć tylko wtedy, gdy wrzucisz swe zdjęcia najpierw na tyle lat do szuflady. Po tym okresie będziemy się zachwycać na pewno ;)". Rzeczą bardzo przykrą było to, że ten okres przeszedł tak niespodziewanie szybko. W lipcu tego roku parowozownię Wrocław Wąsk. bez żadnej zapowiedzi bezpowrotnie zniszczono. Widoczny na zdjęciu teren stacji Wrocław Wąsk. został przeznaczony pod budowę budynków mieszkalnych. Skoro nawet Łódź Fabryczna nie oparła się odgórnym decyzjom, to co dopiero skromna wrocławska parowozownia... Gwoli kronikarskiej dokładności: kanałów rewizyjnych brak, jest betonowa posadzka, być może pod nią wciąż istnieją szyny. W tle ul. Bałtycka i skład 105NaWr z Marino do centrum. Podziękowania dla Pana ochroniarza za informacje i możliwość robienia zdjęć.
Points: 6.00,
Wysoki Kościół (km 16,8)
3 november 2012 - Wrocławska KD, stacja Wysoki Kościół (Hochkirch), widok w stronę Piotrkowiczek (Trzebnicy). Na zakończenie sezonu odkrywkowego 2012 - mało znana stacyjka, po II Wojnie Światowej niemal zupełnie wymarła (zamknięta już w latach 50.!), przed wojną odgrywająca jednak ważną rolę w organizacji przewozów południowej części kolejki wrocławskiej. To głównie tutaj docierały pociągi transporterowe, nadawane we Wrocławiu Różance (dalej jechać nie mogły ze względu na przejście charakterystyki linii z podmiejskiego tramwaju na linię górską o trudnym profilu); również tutaj docierały specjalne pociągi wycieczkowe z placu Staszica. Na zdjęciu tor kolei przebiegał równo ukosem przez mostek i dalej w stronę dużej kępy krzaków; tory stacyjne plus bocznica odgałęziały się na lewo od niego, w stronę drzew. Widok "z epoki" (miejsce zrobienia zdjęcia - już za mostkiem): http://www.wiszniamala.net/kolej-powraca-do-gminy-wisznia-mala.html (widoczne multum wagonów towarowych na stacji, na dachu parowozika zaś da się dojrzeć rolkę od nieczynnego już hamulca systemu Heberleina). Jednak nie na samym byciu ważnym celem podróży kończy się rola Wysokiego Kościoła - przed stacją, obok DK5, zlokalizowano parowozownię zwrotną, jednotorową, mieszczącą max. dwa parowozy (na mapce - słusznie podejrzanie prostokątna grupa krzaków). Ta mała, niepozorna parowozownia ("WMD Wysoki Kościół"), obok WMD Wrocław Towarowy, WMD Trzebnica Gaj i WMD Prusice, obsługiwała ruch na trasie od Wrocławia po Prusice do końca II Wojny Światowej. Później nastąpił jej szybki upadek - zlikwidowano ją w końcu lat 40. Po zniszczeniu kolejki nasyp obok wybrano, jednak równia WMD do dziś pozostała wyniesiona (zwłaszcza od strony dawnego wjazdu). Obecnie na jej miejscu jest mnóstwo poprzerastanego chudymi drzewami i krzakami ceglanego rumoszu (jedna cała cegła: 4,5 kg), zgrupowanego w dwa wzdłużne wały z rowem pośrodku - czyżby pozostałość po kanale rewizyjnym?... Teren parowozowni jest ogólnodostępny, bardzo łatwo się tam dostać.
Points: 6.00,
Widawa Wąsk. - most nad Widawą
3 november 2012 - Wrocławska KD, stacja Widawa Wąsk., km 7.0, widok w stronę Psar (Trzebnicy). Południową część kolejki wrocławskiej wytyczono niczym trasę tramwajową - przez centra miejscowości (od Prusic tendencja była jak dla linii towarowej); nie inaczej było w Widawie - kolejka turlała się główną ulicą obok gospody Gustava Seemanna (obecnie apteka i sklep z kominkami, naprzeciwko przystanek autobusowy), by przystanąć na mijance przy brzegu rzeczki Widawy. Rzeczkę przekraczała parabolicznym mostem kratownicowym; w czasie II Wojny Światowej most wysadzono - podróż kolejką odbywała się z "przesiadką" przez betonowy most drogowy obok. Po odbudowaniu przeprawa kolejowa służyła zielonym wagonikom do 27 maja 1967 r., później zdemontowano ją i ułożono na płask przy brzegu rzeki, pozostawiając przyczółki z (dziś już rozpadniętymi) drewnianymi podkładami; fizycznie zlikwidowano ją w 1985 r. Kawałek dalej w stronę Trzebnicy, za widocznym na zdjęciu zgrupowaniem wszelakich tablic informacyjnych, znajduje się jeszcze jeden maleńki mostek (betonowy belkowy z jazdą górą), niemal zupełnie przykryty jezdnią DK5 - daje o sobie znać wciąż istniejącymi, rurowymi barierkami.
Comments: 4, Points: 4.00,
p.o. Kryniczno (Czerńczyce) 45 lat później...
15 august 2012 - Kryniczno (dawniej Czerńczyce, Kapsdorf), przystanek Wrocławskiej Kolei Dojazdowej o tej samej nazwie; widok w kierunku Trzebnicy. Doskonałym przewodnikiem po kolei wrocławskiej jest naturalnie jej monografia, ma ona tylko jedną wadę - jest dosyć ciężka, więc jako przewodnik na długie podróże pojazdem lekkim/ultralekkim zdecydowanie się nie nadaje; jeśli jednak mamy tę wartościową księgę w domu, warto otworzyć ją na stronie 202 lub spojrzeć na tył okładki, by rozpoznać miejsce na zdjęciu. Tor kolei przebiegał mniej więcej w miejscu wąskiego pasma trawy między ścieżkostradą rowerową a DK5; w ostatnich latach eksploatacji znajdowała się tu mijanka. Wg usłyszanych rodzinnych wspomnień, wrocławska młodzież szkolna często dojeżdżała tutaj (lub do sąsiedniej Ligoty Pięknej) kolejką ze stacji Wrocław Wąsk. (d. Wrocław Towarowy) na wycieczki na grzyby. Za przystankiem, po przekroczeniu skrzyżowania tor kolei wciskał się między jezdnię a budynek po lewej stronie drogi, by podążyć w stronę stacyjki Ligota Piękna - po niej pozostała zarośnięta chabaziami, lecz nietknięta trójkątna równia stacyjna. Od Ligoty do Wysokiego Kościoła linia biegła prawą stroną drogi. W Wysokim Kościele nietrudne okazało się zlokalizowanie miejsca po dawnej parowozowni zwrotnej - miejsce to kusi, zwłaszcza, że wg pewnych relacji coś po niej tam pozostało...
Points: 9.00,
Węgrzynów - Piotrkowiczki
15 august 2012 - Wzgórza Trzebnickie, szlak Wrocławskiej Kolei Dojazdowej między miejscowościami Węgrzynów (Pflaumendorf) a Piotrkowiczki (Peterwitz [Kreis Trebnitz]), widok w kierunku tych drugich. Starototrze kolei w Górach Kocich jest zachowane w znakomitej większości, niewiele jest jednak tych tzw. "sięgaczy" (dróżek dojazdowych), pozwalających do niego dotrzeć; samo miejsce po torze też nie zawsze jest dostępne (nikt na nie nie zagląda, za wyjątkiem MK, tłustych sarenek i wypatrujących zdobyczy drapieżnych ptaszysk - natknąłem się na te dwa ostatnie stworzenia ;) ). By łatwo przejrzeć całość przebiegu linii przez Wzgórza, polecam kliknąć na mapkę (satelitarną); miejsce po torze jest doskonale odnajdywalne między innymi dzięki takim pokaźnym obiektom inżynieryjnym, jak nasyp na zdjęciu - wznosi się on na krawędzi górotworu i stanowi jeden z pierwszych łagodnych zakrętów, jakie zielone wagoniki (a wcześniej małe parowozy z wagonami) musiały pokonać, chcąc dobrnąć do Trzebnicy; następne były ciaśniejsze serpentyny w okolicach Węgrzynowa. Zdarzało się, że ten trudny odcinek linii przemieniał układ chłodzenia silnika wagonu motorowego w parujący samowar...
Comments: 2, Points: 12.00,
p. o. Piotrkowiczki - wjazd i szyna
15 september 2012 - Wzgórza Trzebnickie (Góry Kocie), wjazd w wąwóz stacji Piotrkowiczki od strony Trzebnicy. Im dalej na północ, tym bardziej nasyp jest zarośnięty, jednak tam, gdzie nie jest pokryty trawą i krzakami, widać wyraźnie żwirowe pozostałości podsypki - takie, jak na wiadukcie nad ul. Mostową w Trzebnicy (http://rail.phototrans.eu/13,6780,0.html). Przedstawione na fotografii miejsce jest o tyle interesujące, że udało się tutaj natrafić na szynę kolejową - widoczną na dole kadru na prawej koleinie. Szyna nie jest bardzo zużyta (być może staroużyteczna), wbito ją na sztorc głęboko w nasyp w celu jego umocnienia; 45 lat po likwidacji kolejki profil szyny dzielnie wydostał się ponad grunt i czeka na odwiedzających stację Piotrkowiczki; po moim ostatnim odkopaniu go (~miesiąc temu) widać (na zdjęciu), że ktoś zrobił to ponownie (być może jakiś MK?); chyba, że to któryś z mieszkańców wioski zwrócił uwagę na ten niepozorny artefakt, w końcu to właśnie na stacji Piotrkowiczki ludzie układali przeszkody na torach, by ostatni pociąg (motorowy, 27.05.1967) nie odjechał bezpowrotnie do Trzebnicy...
Comments: 10, Points: 8.00,
p. o. Piotrkowiczki (km 17,6)
15 september 2012 - Piotrkowiczki, ul. Wzgórz Trzebnickich. Przystanek Wrocławskiej Kolei Dojazdowej Piotrkowiczki (Peterwitz) umiejscowiono w malowniczym wykopie, kawałek na wschód od samej wsi - zaraz po wjeździe do niej odbijamy w prawo i wspinamy się na górę. Dzisiaj w miejscu torów urządzona jest droga dojazdowa do dwóch ogródków i okolicznego lasku; nasyp kolejki od stacji Wysoki Kościół (Hochkirch) nie jest przejezdny, za to doskonale widoczny z drogi prowadzącej do wioski. IMHO równia stacyjna stacji Piotrkowiczki należy do jednej z najlepiej zachowanych pozostałości kolejki na odcinku Wrocław Gł. Wąsk. - Trzebnica Gaj (inne zachowane równie to np. niemalże nietknięte stacje Ligota Piękna oraz Wysoki Kościół - na zdjęcia przyjdzie jeszcze czas). Zrealizowany z rozmachem piotrkowiczański "wąwóz" stacyjny jest doskonałą uwerturą tego odcinka Wrocławskiej KD - najtrudniejszego, i jednocześnie IMO jednego z najpiękniejszych...
Points: 6.00,
Ruda Milicka - przejazd
26 august 2011 - Ruda Milicka, km linii 76,210 (równo 3,817 km za stacją Milicz Wąsk. w kierunku Sulmierzyc; jakoś dziwnie niezmiernie trudno tu trafić, można kluczyć nawet pół godziny; tym bardziej, że część nawigacji nie uznaje Rudy Milickiej za samodzielną jednostkę administracyjną...). Jeden z przejazdów kolejowych, jakich na Wrocławskiej KD nie brakowało - z tym, że akurat ten pozostał widoczny przez dość długi czas po likwidacji kolejki, będąc jednym z tych niewielu zachowanych w całości, cennych fragmentów oryginalnego toru. Stało się to jakby trochę na przekór, gdyż przejazd ten za czasów kursowania tu zielonych wagoników był w stanie po prostu beznadziejnym - zapadnięte styki na skrzyżowaniu, miejscowy brak wypełnienia międzyszynia... Po destrukcji kolei nawierzchnię nieco poprawiono asfaltem, jednak szyny były wciąż jeszcze przez wiele lat widoczne... Aż do teraz - teraz już tylko widać jedną jedyną szynę, która została na środku skrzyżowania ucięta (nie wchodzi pod asfalt). Jak daleko sięga z drugiej strony, nie wiem, za dużo wszędobylskich roślin. Z drugiej strony przejazdu szyn brak, są jednak drewniane podkłady - nie wyjęto ich, zatopiono je w nowej nawierzchni; część z nich jest jednak fragmentarycznie odkryta. Na zdjęciu droga na prawo odchodzi w kierunku wsi Grabownica (próbowałem tam znaleźć drewnianą kolejkową poczekalnię, której nie zniszczono w 1991; jednak chyba już się ona rozpadła) - linia kolejowa biegła obok wciąż istniejącą, nietkniętą groblą. Kilkaset metrów za fotografem znajduje się jaz (rzeka Prądnia), obok którego był mostek kolei wrocławskiej - pozostały po nim ceglane przyczółki i ceglany filar nurtowy (wszystko wspólne z konstrukcją jazu). Sam przystanek Ruda Milicka znajdował się 50 m za tym mostkiem - dawniej była tam tylko i wyłącznie przymocowana do drewnianego słupa telefonicznego tablica z nazwą punktu taryfowego, nic więcej. Obecnie zaś - krzaki... Mała ciekawostka - pierwszy wariant odbudowy Wrocławskiej KD przewiduje odtworzenie torowiska m. in. właśnie w Rudzie Milickiej - docelowo miałby być to odcinek Sułów Milicki - Gądkowice (projekt ten na razie wciąż nie jest bliski realizacji - zamiast niego powstała milicka ścieżka rowerowa i pomniki - jednak pomysł nie zniknął). Jeśliby w przyszłości się to udało, WrKD odrodziłaby się już jako Milicka Kolej Wąskotorowa (to już któraś nazwa tej kolei - najpierw Wrocławsko-Trzebnicko-Prusicka + Żmigrodzko-Milicka, potem Wrocławska, potem nieformalnie Trzebnicka, teraz zaś Milicka). Do udokumentowania pozostały jeszcze inne dawne mniejsze stacje i przystanki Wrocławskiej KD - zamierzam w przyszłości je odwiedzić. A jak WrKD "się wyczerpie", to będę miał chrapkę na kolej krotoszyńską (pleszewską; np. Dobrzyca...) i witaszycką (jarocińską; np. most w Robakowie) (równolegle do WrKD badam kolej wilanowską)... Bo bez tego, co było, nie ma tego, co jest ;)
Comments: 4, Points: 6.00,
Sulmierzyce - stacyjna agonia
26 august 2011 - Początek (lub koniec) Wrocławskiej Kolei Dojazdowej, czyli stacja Sulmierzyce. Stan obecny, który już raczej długo się nie utrzyma... Zdjęcie dodaję właśnie ze względu na to (stacji tej lada chwila nie będzie już w ogóle) - proszę o wybaczenie za mały pożar na niebie. Nawierzchnia torowa naturalnie odeszła w niebyt. Od zachodu (od ul. Wrocławskiej) równię stacyjną zajął budynek, w którym siedzibę znalazło kilka lokalnych firm. Dalej - pustka, czyli "oryginalne" starotorze - niestety ogrodzone płotem z drucianej siaty, jedyna brama zaś jest zaklajstrowana plątaniną drutu, wejść się raczej nie da. Stacja od strony wschodniej - czyli ul. Uciechowskiej - jest obecnie zabudowywana przez podłużny budynek o charakterze przeznaczenia podobnym do tego, jaki posiada dom, który zajął zachodnią część stacji. Jedyne oryginalne, "kolejkowe" elementy, jakie jeszcze (niemal cudem) uchowały się na czele stacji, to widoczne na zdjęciu fragmenty betonowego płotu. Ich lokalizacja na starych zdjęciach i mapach nie była łatwa - pomocne okazały się drzewa. Na zdjęciach z lat 80. drzewa te są znacznie chudsze, jednak ich kształt pozostał mniej więcej stały przez następne 30 lat - stąd mogę z całą pewnością stwierdzić, że przed zachowanym fragmentem płotu, dokładnie w miejscu obecnego błota i gruzowiska stała dawniej sulmierzycka motowozownia + noclegownia... Mój egzemplarz Railmapa posiada dane z 16 grudnia 2007 roku - wtedy, jak informuje Roman Pytel w przypisie do danych stacji Sulmierzyce, motowozownia z noclegownią jeszcze istniały (motowozownia z kanałem naprawczym wciąż wyposażonym w tor). Poza tym na stacji wciąż były dwie lampy i peron - jest to swoisty ewenement, gdyż na innych większych stacjach WrKD (nie licząc już tych małych stacyjek i przystanków) wszelkie perony i tego typu wyposażenia rozebrano/zburzono. Jak widać, teraz już po motowozowni i innym wyposażeniu stacji pozostała jedynie garstka gruzów - z dawnej noclegowni ocalał gdzieś natomiast piec kaflowy, który ktoś wymontował i zabrał ze zdewastowanego już budynku (wg notki pana Pytla). Wejście na dawny peron od strony ul. Uciechowskiej już nie istnieje - po dumnie stojącej "bramie" z wielką nazwą stacji nie pozostał już żaden ślad. Stopień zachowania stacji Sulmierzyce (nie licząc podkładów przed ul. Wrocławską) rozczarowuje - dawniej kolejka była tu "jeszcze jednym węzłem, łączącym nas [Sulmierzyczan] z Macierzą", okoliczni mieszkańcy sami pozyskali żwir, by po II Wojnie Światowej prędko odbudować tor i móc jeździć do Wrocławia nawet na tydzień, by zarabiać na życie... Teraz cały ten kawał historii jakby obrócił się w gruz, podobnie, jak ta nieszczęsna motowozownia - nawet w Prusicach przy dawnym dworcu znajduje się tablica "Tu była taka i taka kolej...", Żmigród Miasto Wąsk. udało się zagospodarować, nie niszcząc WMD i innych budynków stacji, dwie milickie stacje reprezentują piękne pomniki, Wrocław - dworzec na pl. Staszica i WMD za Odrą, Trzebnica to również wciąż istniejące WMD... Tu natomiast nic. Nie twierdzę, że mieszkańcy zapomnieli o kolejce - oni z pewnością o niej pamiętają i darzą ją wielkim sentymentem, co jest niekwestionowalne, jednak moim zdaniem całkowite wymazanie z terenu miasta stacji, przy której przez wiele lat tyle się działo, jest po prostu marnotrawstwem tego dziedzictwa. Chociaż kto wie, może po zakończeniu budowy tego lokalnego centrum biurowo-handlowo-usługowego i rearanżacji terenu coś się pod tym względem jednak zmieni...
Comments: 2, Points: 8.00,
Sulmierzyce - wjazd na stację
26 august 2011 - "Jak mogę pozwolić ci odejść bez śladu...", śpiewał kiedyś Phil Collins. Nawet w Sulmierzycach Wrocławska KD wciąż daje o sobie znać - mimo, że jej byt w tym mieście jest już właściwie w większości policzony... Kolejka dochodziła do stacji Sulmierzyce właściwie przez pola - po likwidacji linii obok starotorza niedaleko ul. Wrocławskiej wyrosło trochę domów i m. in. szkółka roślinna (czy tam ogródki działkowe). Samo miejsce, gdzie położony był tor, wciąż istnieje - postawiono na nim co prawda jakieś szałasiki czy inne tego typu gospodarcze obiekty, jednak w sumie nie jest to znacząca ingerencja. Na zdjęciu starotorze to ta zielona przestrzeń. Służby likwidacyjne jakoś mało dokładnie przeprowadziły rozbiórkę tego "koniuszka" sieci WrKD - na pierwszym planie zdjęcia wydobyty z ziemi z osi toru przez okolicznych mieszkańców betonowy podkład P70, służący teraz za murek oporowy zabezpieczający przed wjazdem do rowu. Kawałek dalej, na widocznym zielonym poletku, pod cienką warstwą ziemi i trawy wciąż istnieje kilka ułożonych zgodnie ze swoim przeznaczeniem podkładów (!!) - również P70. W tej części starotorza można również znaleźć, podobnie, jak na stacji Trzebnica Gaj, podłużne rowki po podkładach wyjętych z gruntu. W miejscu, gdzie tor przekraczał drogę (ul. Wrocławską), znajduje się naturalnie podłużna, asfaltowa wylewka (już niestety nie łata). Stacja Sulmierzyce zaczynała się w miejscu widocznej białej bramy - brama ta prowadzi obecnie do siedziby kilku firm, m. in. firmy MAZUREK, J&P oraz TransNet. Po prawej stronie bramy widać uliczkę - to droga gruntowa, która biegła wzdłuż stacji Sulmierzyce. I wątpię, by była to ul. Leona Piątka (a tak wskazuje monografia kolei) - chyba, że numerację budynków przy tym dukcie podpięto pod właśnie tę ulicę, położoną równoleżnikowo kawałek dalej na południe od stacji kolejki (tabliczek z nazwą na jakichkolwiek budynkach przy gruntówce w każdym razie brak). Po prawej stronie drogi ziemnej widać odlewany, "ozdobny" betonowy płot. Wzdłuż niego powbijano na sztorc w grunt następne siedem podkładów P70. Żaden z nich niestety nie posiada zachowanych śrub - jedynie drewniane gniazda z dziurami po nich (aktualnie bytują tam skorki). Program Railmap wskazuje, że gdzieś przy stacji Sulmierzyce (lub na jej terenie) znajdował się "jedyny, niezaasfaltowany element torowiska z rozjazdem" - prawdopodobnie mogło tu chodzić o pierwszy rozjazd stacyjny zaraz za skrzożowaniem z ul. Wrocławską - tego jednak w terenie już sprawdzić nie sposób, początkową (zachodnią) część ostatniej stacji WrKD pochłonął już nowy budynek...
Comments: 5, Points: 6.00,
Milicz - wiadukt nad ul. Kolejową
16 august 2011 - Milicz, ul. Kolejowa, wiadukt kolei normalnotorowej (granica administracyjna ze wsią Sławoszowice). Patrząc na stan sklepienia tego wiaduktu (ślady szurania) można wysnuć wniosek, że takie scenki to tu wcale nie rzadkość - ukraiński tir próbował przecisnąć się na drugą stronę, i utknął. Do pomocy przyszedł, wysiadłszy ze swego samochodu podczas oczekiwania na wolną drogę z przeciwnego kierunku, inny pan kierowca - po kilku chwilach udało się zgrabnie wydobyć ciężarówkę z ceglanego uścisku. Następnie tir bardziej rozważnie wpasował się w przestrzeń pod wiaduktem, i pojechał dalej. W snopach świateł zaklinowanego pojazdu dumnie połyskuje, można rzec, "perła" pod względem zachowanych fragmentów torowisk wrocławskiej kolejki - szeroko już znany podwiaduktowy tor, którym zielone wagoniki podążały dalej w stronę stawów milickich i Sulmierzyc. Tor ten dawniej był w lepszym stanie - można by na nim nawet odbywać jazdy drezynowe, jednak kilka lat temu zalano go trochę asfaltem, przez co stał się nieprzejezdny dla pojazdów szynowych (no, chyba, żeby mu odkuć rowki i kilka drobnych "nalep", widocznych zresztą na zdjęciu) - nadal jednak jest doskonale widoczny. Za fotografem szyny urywają się, by za moment przejść w ścieżkę rowerową, wijącą się dalej starotorzem aż do stacji Milicz Wąsk. Za wiaduktem zaś tor odbijał w prawo, przechodząc między domami i wchodząc w podmilickie pola. Między domami starotorze wciąż istnieje, pola jednak ślady po kolejce pochłonęły. Dawniej odcinek toru za wiaduktem był dłuższy, był tam zachowany spory łuk - obecnie łuk ten niestety wycięto. Co ciekawe, również za wiaduktem, po lewej stronie drogi, znajduje się coś, co wygląda na stalowy początek "nogi" uciętego semafora lub sygnalizatora. Umiejscowienie czegoś takiego w tym newralgicznym miejscu było(by) jak najbardziej wskazane - tym bardziej, że za czasów zielonych wagoników kierpoć musiał nawet wysiąść z pociągu i osłaniać wagon w trakcie przejazdu przez ten odcinek... Nawierzchnia, w której znajduje się ten najdłuższy na WrKD zachowany fragment oryginalnego toru, jest póki co w raczej dobrym stanie - wydaje się, że torowisku temu, przynajmniej przez najbliższe lata, nic nie powinno zagrozić...
Comments: 3, Points: 9.00,
Fablok Wls150 #Lyd1-228
16 august 2011 - Panorama stacji Milicz Wąskotorowy (ul. Przemysłowa). Lidka, mimo, że "na PKP" całkiem od niedawna, ładnie prezentuje się z ex-ełkowskimi FAUR-ami (można je, jak to FAUR-y, dzięki ich fabrycznej "przypadłości" fajnie rozbujać. xD.). Tych ostatnich na kolei wrocławskiej nigdy nie eksploatowano (nie licząc jakieś jednej zagubionej sztuki, przybyłej w 1989 r. z WMD Śmigiel i odtransportowanej w 1994 r. do WMD Przeworsk), no ale lepiej jest widzieć tu te wagony, aniżeli żadne, poza tym dzięki takiemu pomnikowaniu zostały one porządnie odświeżone. Zostaną tu (podobnie, jak inne pomniki na trasie WrKD) co najmniej kilka lat. Torowisko ekspozycyjne ("przykręcane") zbudowano mniej więcej w osi dawnego toru szlakowego - zaraz za fotografem znajduje się zaasfaltowany, łukowy przejazd przez brukowaną ul. Wojska Polskiego. Obok pociągu wybudowano jakieś dwa kwadratowe fundamenty (na zdjęciu niewidoczne, zbyt wysoka roślinność) - nie wiem, co to, pewnie jakiś kolejny element tworu zwanego skansenem kolejki wąskotorowej. Między pomnikowym składem a ścieżką rowerową znajdowały się jeszcze dwa żeberka. Zaraz przed maską widocznego w głębi samochodu znajduje się cześciowo zaasfaltowany fragment łącznicy do stacji normalnotorowej oraz potworne (choć z tej perspektywy może mało na to wskazuje) chaszczowisko, kryjące część równi stacyjnej, dawne perony i resztki zabudowań... Zaraz za łącznicą do stacji Milicz normalnotorowy znajdował się szeroki, lekko łukowaty, zadbany peron oraz dworzec - po tym drugim pozostał już jedynie (albo aż) niezarośnięty, prostokątny placek betonowego przyziemia wraz ze śladami ceglanych murów. Dworzec poszedł pod młoty wyburzające, gdyż, ze względu na zbyt skąpe wyposażenie, nie dało się go niestety przerobić na zwykły, mały domek jednorodzinny... Kawałek dalej w krzakach można znaleźć walające się szczątki ceglanych murów i kawałki zdruzgotanego betonowego płotu - to ruiny budynków Odcinka Utrzymania Kolei Dojazdowej (tu magazynowano i rozdysponowywano po całej kolejce materiały do jej bieżącej konserwacji, stąd również wyprawiano ostatnie pociągi towarowe - już tylko na potrzeby własne kolei). Na torowisko stacyjne obok tych budynków składały się 3 tory postojowe oraz dwa żeberka - jedno do drezynowego garażu, drugie do małego magazynu. Tutaj, mimo, że to nadal nie jest totalne odludzie, okolica ma zdecydowanie "mniej oczu" niż przy stacji Milicz Zamek - mam nadzieję, że nie odbije się to negatywnie na stanie zgromadzonych tu jednostek taboru.
Comments: 3, Points: 8.00,
Milicz Wąsk. - łącznik do stacji 1435 mm
16 august 2011 - Stacja PKP Milicz Wąsk. Milicz, ul. Przemysłowa. Jedno z trzech "centrów" kolei wrocławskiej (pozostałe dwa to Trzebnica Gaj i Sułów Milicki) posiadało połączenie ze stacją normalnotorową w postaci bocznicy, odgałęziającej się zaraz obok dworca wąskotorowego, przecinającej ul. Przemysłową, przechodzącej przez mały mostek i biegnącej łukowato przez mały wąwozik w kierunku stacji 1435 mm. Widoczne na zdjęciu torowisko, fragment tej bocznicy w ul. Przemysłowej, to już jedyny oryginalny tor Wrocławskiej KD, jaki zachował się na terenie stacji Milicz Wąsk. Szyny są w dobrym stanie - udało się je bez trudu odgrzebać rękami i glanami. Gorzej jest po drugiej stronie ulicy - tam nie bardzo widać, gdzie się kończy asfalt, a gdzie zaczyna ziemia, a jeśli nawet ziemia się już zacznie, to rosną na niej potworne chaszcze. A na ich miejscu był kiedyś taki ładny peron i klomby z kwiatami... W Miliczu tory WrKD po jej likwidacji 14.09.1991 utrzymały się dość długo - jeszcze w 1995 roku można było coś znaleźć (nie licząc pomnikowego parowozu Px49-1792, który potem odtransportowano do Muzeum Rolnictwa w Szreniawie, gdzie stoi do dziś). Sama bocznica do stacji normalnotorowej zaraz za fotografem przechodziła przez niewielki mostek - przyczółki są zachowane do dziś, jest również fragment podkładu i kilka szyn (jednak nie z toru, a z konstrukcji mostka, łączących oba przyczółki) - można po nich bezpiecznie przejść na drugą stronę (raptem jeden krok) i podziwiać gęste zarośla, jakie pochłonęły wykop łącznicy w kierunku stacji 1435 mm. Czy są tam jakieś artefakty nawierzchni torowej, nie wiem - bez maczety/siekiery/topora ani rusz, roślinność jest zbyt gęsta. Po drugiej stronie ul. Przemysłowej, kawałek na prawo, tym razem już raczej w osi dawnego toru szlakowego, ustawiono na "przykręcanym" torze ekspozycyjnym lokomotywkę Lyd1 z trzema wagonami z rumuńskiego FAUR-a, ale o tym w następnym odcinku.
Comments: 2, Points: 9.00,
Milicz Zamek
16 august 2011 - Panorama stacji (albo raczej przystanku) Milicz Zamek (Militsch Schlossvorwerk) - Milicz, ul. Akacjowa. Widok na wschód; w tle skrzyżowanie z ul. Trzebnicką i las komunalny. Tor Wrocławskiej Kolei Dojazdowej biegł w miejscu widocznej (i wbrew pozorom dość uczęszczanej) ścieżki rowerowej - po przekroczeniu ulicy Trzebnickiej ścieżka ta (a więc i tor) podąża przez las, potem wzdłuż ul. Powstańców Wielkopolskich, przez mostek, znowu las i ul. Przemysłową, gdzie za zakrętem w lewo osiąga stację Milicz Wąsk. - centrum administracyjne WrKD w końcowych latach jej eksploatacji (WMD Trzebnica Gaj była centrum obsługi trakcyjnej). Jak widać, tor ekspozycyjny z widocznym tyłem wagonu bagażowego Ftdxh nr 00-00 924 0358 3 jest ułożony kompletnie nie w osi toru - jednak do końca lat 50. Milicz Zamek był mijanką, więc można uznać, że budując ten odcinek żelaznego szlaku w pewnym sensie odbudowano jej fragment. Po prawej stronie do końca eksploatacji tego przystanku kolei wrocławskiej ciągnął się, podobnie, jak teraz, pas ziemi. Dalej po prawej istniała murowana wiata przystankowa - w widocznych chaszczach udało się znaleźć zmurszałe, stare, długo nieruszane fragmenty betonu, być może były to jej kawałki. Składzik MBxd1-168 + 1Aw 1698 + Ftdxh jest widoczny z drogi krajowej nr 15 (ul. Trzebnickiej), jednak częściowo zasłaniają go chaszcze i urządzona minibaza sprzętu budowlanego - to drugie wygląda na tymczasowe, w przyszłości więc pociąg będzie, miejmy nadzieję, lepiej wyeksponowany. Do pełni szczęścia dołożyłbym tylko oświetlenie wagonów w nocy - mogłyby się palić światła w przedziałach pasażerskich oraz reflektory pojazdu prowadzącego (dostęp energii elektrycznej z np. okolic supermarketu obok). Raz, że nietutejsi kierowcy, widząc takie światła z daleka, zwalnialiby, myśląc, że to prawdziwy pociąg im zaraz pod koła wjedzie, a dwa, że ekspozycja zyskałaby jeszcze więcej realizmu - taki kolejny detal sztucznego życia kolei. Budowa ścieżki rowerowej trochę "oddziczyła" milicką część WrKD - właściwie nie ma co szukać artefaktów nawierzchni torowej, jednak obecność w większości zgodnych z realiami historycznymi, pięknie odnowionych jednostek taboru skutecznie to wynagradza. Przy okazji - dzięki za zwiększenie limitu :)
Comments: 2, Points: 9.00,
FWŚ / WMD Krośniewice 1Aw/M #MBxd1-168
16 august 2011 - Wrocławska Kolej Dojazdowa, stacja Milicz Zamek i pomnikowy skład z wagonem MBxd1-168 na czele. Za nim 1Aw 1698 i bagażówka, której numeru nie pamiętam. Skład odpowiada okresowi do lat 80. - później na kolej wrocławską przybyły motorówki MBxd1-201...204, które wyeliminowały z ruchu niemal wszystkie zmotoryzowane produkty WMD Krośniewice (z WMD Trzebnica Gaj ocalały bodajże dwa te wagony). Trzeba przyznać, że wykonano kawał dobrej roboty - data następnej rewizji na #168, 30.11.2015, brzmi dumnie... Motorówce przydałaby się jednak (jeśli znajdą się środki pieniężne i ręce do pracy) gruntowna odnowa pudła. Jak dotąd wszystkie trzy pojazdy stoją nienaruszone - całe szczęście brak jakichkolwiek aktów dewastacji, wszystko jest schludne i zadbane; jedyne co, to kamienie z podsypki, powpychane zapewne przez dzieciory do pieca c.o. MBxd1 oraz... Otwarte do wewnątrz okno w wagonie bagażowym (ale to nie problem). No i chociaż "pośmiertnie" kolej wrocławska doczekała się porządnej nawierzchni kolejowej ;) - ułożone na podkładkach i przyszpilone do podkładów hakami lżejsze niż cięższe szyny ustąpiły miejsca solidnemu torowisku "przykręcanemu". Ułożony tor wbrew pozorom nie znajduje się w osi linii kolejowej - linia biegła w miejscu ścieżki rowerowej.
Comments: 8, Points: 17.00,
Wrocławska KD - wiadukt w Trzebnicy
25 august 2010 - Trzebnica, ul. Mostowa. Pod koniec wakacji wybrałem się zwiedzić pozostałości po kolei wrocławskiej na terenie Trzebnicy. Wiadukt na zdjęciu jest chyba najokazalszym wciąż istniejącym obiektem tego typu na trasie. Pod kluczem widać nieużywany już stelaż z izolatorami. Pod wiaduktem znajduje się kilka dat przeglądowych - m. in. 1904 bodajże, 1959 (8 lat przed likwidacją Wr. Wąsk. - Trzebnica Gaj) i 1992. Na wiadukcie - zachowane barierki (!) i ponadmetrowy nasyp kolejki, zarośnięty, ale używany - niestety przez miejscowych żuli. Minęły 43 lata, ale wciąż widać na nim ślady podsypki torowej (rozdrobniony już ze starości, kolorowy żwir). Od strony Wrocławia nasyp kolei jest częściowo spożytkowany przez ogrodzenia ogródków domków jednorodzinnych; od strony Trzebnicy nasyp zaraz kończy się - w miejscu, gdzie tor dochodził do drogi, znajduje się teren stacji benzynowej. Ślad po torze pojawia się z powrotem dopiero po przejechaniu pod wiaduktem kolei normalnotorowej - starotorze odbija na prawo (obok skwerku z radzieckim pomnikiem), przekracza drogę i osiąga Trzebnicę Zdrój.
Comments: 1, Points: 12.00,
Found: 16, RSS Channel